جلد سوم مجموعۀ «تقی‌زاده در مجلس» مربوط به نمایندگی او در دورۀ پانزدهم مجلس شورا و سپس عضویت انتخابی مجلس سنا و ریاست بر آن مجلس می‌شود. نخستین نطق‌های تقی‌زاده در مجلس پانزدهم که در آبان و آذر ۱۳۲۶ و پس از سالها تجربۀ حضور در عرصۀ سیاست و فرهنگ ایراد شد، از اهمیت چشمگیری برخوردار است . او در این نطق‌ها اصل‌الاصول مرام سیاست را حفظ منافع طبقه فقیر اعلام کرد و مالیات را وسیله‌ای برای انجام امور ضروری اجتماعی. وی به طور مفصل اوضاع اجتماعی ایران در دهۀ بیست را مورد ارزیابی قرار داد و ضرورت انجام اصلاحات اقتصادی – اداری را از مهمترین اولویت‌های مملکت عنوان کرده است. رسیدگی به اوضاع اسفناک کسانی که پس از ماجرای فرقه دموکرات آذربایجان تبعید شده بودند و نیز پاسخ به حملات عباس اسکندری به خاطر امضاء قرارداد نفت در زمان رضاشاه از دیگر اقدامات تقی‌زاده در مجلس پانزدهم بود.
در مطالب مربوط به مجلس سنا نیز که وی ریاست دورۀ اول و بخشی از دوره دوم را بر عهده داشت علاوه بر مسائل داخلی مجلس، پاره‌ای از اظهاراتش در زمان ورود جنازه رضاشاه به ایران، مرگ قوام‌السلطنه، قتل هژیر، ملی شدن صنعت نفت و مسائلی از این دست نیز حائز اهمیت است.