یکی از مهم‌ترین آثار تقی‌زاده که تا به امروز اعتبار بین‌المللی خود را حفظ کرده و استفاده از آن برای همۀ پژوهندگان آن موضوع ضروری و ناگزیر خواهد بود، گاهشماری در ایران قدیم است.
در این کتاب به مباحثی چون سال سیّار و سال ثابت، تکامل و تحولات تدریجی گاهشماری ایرانی، تأثیر تمدن‌های مجاور در گاهشماری ایرانی، گاهشماری اوستایی و پارسی قدیم، و گاهشماری ایرانی در دورۀ اسلامی پرداخته شده است.
تقی‌زاده این کتاب را در سال ۱۳۱۶ نشر داد. چاپ حاضر افست نسخۀ شخصی تقی‌زاده از همان چاپ است که اصلاحات و اضافات او را نیز در حاشیۀ صفحات دربر دارد.